Πρόσφατο επιστημονικό υλικό στον τομέα των τροποποιημένων τοκοφερόλων/τοκοτριενόλων προσφέρει ορισμένες εναλλακτικές λύσεις στη φαρμακοδυναμική που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις αναβολικές ιδιότητες αυτών των ενώσεων.
Ο καθηγητής William Steiger (Πανεπιστήμιο της Βοστώνης) και η ομάδα του δημοσίευσαν μια μελέτη που δείχνει τον βασικό μηχανισμό με τον οποίο λειτουργούν οι τροποποιημένες τοκοφερόλες/τοκοτριενόλες. Το κλειδί βρίσκεται στην αντι-γλυκοκορτικοειδή δράση τους, η οποία προκαλεί αλλαγές εκτοπίζοντας τα γλυκοκορτικοειδή από τους υποδοχείς τους, αυξάνοντας τη δραστηριότητα της κρεατινοφωσφοκινάσης στους σκελετικούς μύες, αυξάνοντας τον κυκλοφορούντα ινσουλινοειδή αυξητικό παράγοντα (IGF-1) και ρυθμίζοντας τους υποδοχείς του IGF-1. Αυτοί οι μηχανισμοί μπορεί να διαδραματίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο στις αναβολικές/αντικαταβολικές δράσεις των ξενοανδρογόνων από ό,τι είχε προταθεί μέχρι πρόσφατα.
Οι προηγούμενες περιγραφές των μηχανισμών δράσης των ξενοανδρογόνων βασίζονταν στη σύνδεσή τους με τους υποδοχείς ανδρογόνων, η οποία, ωστόσο, δεν εξηγεί τις αναβολικές τους ιδιότητες.
Οι τροποποιημένες τοκοφερόλες/τοκοτριενόλες εισήχθησαν πρόσφατα στην παραγωγή, όταν μια ομάδα επενδυτών απέκτησε εμπορικά δικαιώματα για τα πιο γνωστά ξενοανδρογόνα και ξεκίνησε μια σειρά προϊόντων που στοχεύει στα αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή.
Σύντομη ιστορία των ξενοανδρογόνων (ξενοορμόνες)
Οι χημικές/βιολογικές ενώσεις μπορούν να επηρεάσουν το μεταβολισμό με δύο τρόπους: έχουν είτε αναβολική (διεγείρουν την κυτταρική ανάπτυξη) είτε καταβολική (όπου τα κύτταρα των ιστών διασπώνται και τελικά χρησιμοποιούνται στην αναπνοή) επίδραση.
Μέχρι πρόσφατα, πίστευαν ότι οι μόνες ενώσεις που ήταν γνωστές για τις ισχυρές αναβολικές τους ιδιότητες (που σημαίνει ότι διεγείρουν αναβολικές διεργασίες στο ανθρώπινο σώμα) ήταν παράγωγα της ανδρικής σεξουαλικής ορμόνης τεστοστερόνης. Αυτά είναι γνωστά ως αναβολικά στεροειδή (μερικές φορές αναφέρονται και ως αναβολικά-ανδρογόνα στεροειδή, καθώς συνήθως διεγείρουν επίσης τους υποδοχείς ανδρογόνων).
Το 2008, μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Κιότο (Ιαπωνία), με επικεφαλής τον καθηγητή I. Morishita, δημοσίευσε μια πρωτοποριακή εργασία που περιγράφει μια νέα ομάδα ενώσεων με σχεδόν πανομοιότυπες ιδιότητες με την τεστοστερόνη. Η ομάδα του καθ. Morishita επιχείρησε να τροποποιήσει μια ομάδα τοκοφερόλων σε μοριακό επίπεδο. Οι ουσίες που προέκυψαν πέτυχαν πολύ ενδιαφέρουσες επιδράσεις σε πειραματόζωα. Οι Ιάπωνες διερεύνησαν μόνο τη διέγερση των υποδοχέων ανδρογόνων (AR), αλλά άλλες ερευνητικές ομάδες από τις ΗΠΑ και την Τσεχική Δημοκρατία διαπίστωσαν επίσης σημαντικές αναβολικές επιδράσεις των τροποποιημένων τοκοφερόλων και τοκοτριενόλων.
Από το 2008, οι τροποποιημένες τοκοφερόλες (γνωστές ως ξενοανδρογόνα ή ξενοορμόνες) έχουν δοκιμαστεί σε διάφορα είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένων των πιθήκων. Τέλος, Τσέχοι επιστήμονες δημοσίευσαν μια μελέτη που περιγράφει τις επιδράσεις των ξενοανδρογόνων σε άτομα με ανεπάρκεια τεστοστερόνης.
Γιατί τοκοφερόλη;
Η χρήση της τοκοφερόλης ως πρωτογενούς υλικού για την πρόκληση ανδρογόνων επιδράσεων μπορεί να φαίνεται αρχικά περίεργη, και όπως φαίνεται, είναι θέμα τύχης. Ωστόσο, δεδομένου του πολύπλοκου και εύκολα τροποποιήσιμου μορίου της τοκοφερόλης, αποδεικνύεται ότι είναι μια πολύτιμη ουσία.
Επαναστατικό λογισμικό
Τουλάχιστον εν μέρει η επιτυχία αρκετών από τις ομάδες μας οφείλεται στη χρήση ξενοανδρογόνων και στην εφαρμογή νέων αλγορίθμων υπολογιστών που αναπτύχθηκαν αρχικά για την αλληλούχιση γονιδίων. Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να μας επιτρέψει να επιταχύνουμε σημαντικά μια σειρά παρόμοιων πειραμάτων.
